وقت یاری محرومان

معصومه خوئینی خواهر شهید ابوالفضل خوئینی:
مادر هر وقت دلتنگ برادرم می‌شد، به او می‌گفت: ابوالفضل جان! ما شما را خیلی کم می‌بینیم... کجا می‌روی؟ چه کار می‌کنی؟
ابوالفضل هم با لبخند می‌گفت: مادر! فدایت شوم؛ برایم دعا کن!... خیلی‌ها به ما نیاز دارند ... الان وقت خانه ماندن نیست! وقت کمک به دیگران و محرومان است.
الگوی شایسته
خواهر شهید ابوالفضل خوئینی در خاطره‌ای دیگر می‌گوید: در بیشتر اوقات سراغ ایشان را باید در مدارس صالحیه و سردار یا مسجد شیخ‌الاسلام می‌گرفتیم و معمولا شب‌ها به خانه نمی‌آمد و در کارهای مختلف فرهنگی و مبارزاتی علیه حکوت شاه شرکت می‌کرد.
و بسیاری از اوقات جوانان محله خودمان را نیز به همکاری برای انقلاب تشویق و دعوت می‌کرد، به خصوص در مسیر آگاهی دادن به جوانانی که پدر و مادران آنها موافق فعالیت‌های انقلابی آنها نبودند، آنان را نسبت به ظلم و ستم شاه آگاه می‌کرد.
او بسیار اخلاق پسندیده و نیکویی داشت و نسبت به پدر و مادرم، نزدیکان، همسایگان و دوستان با مهربانی رفتار می‌کرد و برای آنان احترام خاصی قایل بود.
ابوالفضل به حق و حقوق دیگران به خصوص پدر و مادر و اعضای خانواده بسیار معتقد بود. به حق‌الناس توجه ویژه‌ای داشت و سعی می‌کرد کوچکترین حقی از کسی ضایع نگردد. ضمن اینکه دیگران را نیز به این مساله بسیار توصیه و سفارش می‌کرد و چون خودش به آنچه می‌گفت، عمل می‌کرد، حرفهایش روی دیگران بسیار اثرگذار بود.
منبع: کتاب خوئینی(گذری بر زندگی و خاطرات شهید ابوالفضل خوئینی)