حاج احمد شاکر از قبضه آر پی جی می گوید

سال 1362 بود که با تعدادی از بچه ها و هم کلاسیها نشستیم و با هم صحبت کردیم که به جبهه برویم؛ بالاخص با آقای سعید جوادی که از کلاس چهارم ابتدایی با هم بوده ایم و آلان هم با هم هستیم .

آن موقع کلاس دوم راهنمایی  و 14 ساله بودم . ابتدا به شیراز اعزام شدم در حالی که آموزش ندیده بودم فقط با اسلحه کلاشینکف و ژسه آشنایی داشتم .

وقتی که به جبهه اعزام  شدیم  ما  را  بردند به منطقه قصر شیرین ؛ یک روز فرمانده تپه گفت : «یک نفر می خواهم که برود تپه فیض 4 و یک قبضه آر پی جی بیاورد » . سریع من بلند شدم و گفتم : « من می روم » .

حالا من نمی دانستم تپه فیض 4 کجا است و ما تپه فیض 7 بودیم . گفتم : « از کجا باید بروم » . گفت: « از این مسیر برو ؛ می رسی به تپه فیض 4 » . چند کیلومتری در این تپه ها ؛ کوه ها و سنگلاخها رفتم تا به تپه فیض 4 رسیدم .

خودم را به فرمانده تپه فیض 4 معرفی کردم و گفتم : « فرمانده به من دستور داده که بیایم ؛ یک قبضه آر پی جی از شما تحویل بگیرم و ببرم » . فرمانده تپه یک قبضه آر پی جی به من تحویل داد و من هم آر پی جی را برداشتم و به آن نگاه کردم و پیش خودم گفتم خدایا این چرا این طوری است ؛ از این طرف لوله آر پی جی که نگاه می کردم آن طرفش پیدا بود ؛ مثل یک لوله پولیکا بود .