ما آمدیم سوی تو بی هیچ دغدغه / زیرا که اهل خویش به زینب سپرده‌ایم

ما حج نیمه از تو به میراث برده‌ایم

وز تاک‌های فقه تو این می‌، فشرده‌ایم

با کام تشنه، با تنِ پُر درد پَر زدن

این دُردِ ناب را ز سبوی تو خورده‌ایم

آری به فصلِ وصلِ تو باید شکفت، لیک

ما را فشرده‌اند، از این‌ رو فسرده‌ایم

ما گرد و خاکِ تهمتِ «قرآن‌نخوانده» را

از روی خود به خون دو قاری سترده‌ایم

تابوت‌های پر ز جنازه چه رهزن است

ما کشتگان عشق تو هرگز نمرده‌ایم

ما آمدیم سوی تو بی هیچ دغدغه

زیرا که اهل خویش به زینب سپرده‌ایم