پس از شهادت، شب‌هایش را بالای سر مادرم صبح می‌کرد

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید غلامرضا عباسی بیست و چهارم تیرماه ۱۳۴۰ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش عباس و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دوازدهم آبان‌ماه ۱۳۶۱ با سمت تک‌‏تیرانداز در موسیان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و دست، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای فردوس‏‌رضای زادگاهش به خاک سپردند.

این خاطرات به نقل از خواهر شهید است که تقدیم حضورتان می‌شود.

فرزندم را در راه خدا داده‌ام
بعد از شهادت غلامرضا از طرف ارتش، مبلغی را که به عنوان دیه به خانواده شهدای ارتش می‌دادند، برای مادرم آورده بودند؛ اما مادرم گفت: «من فرزندم را در راه خدا داده‌ام!» و پول را از آنها نگرفت.

پس از شهادت، شب‌هایش را بالای سر مادرم صبح می‌کرد
اذان صبح بود. مادرم به من گفت: «سکینه! بلند شو نمازت را بخوان!» بلند شدم دیدم مادرم خیلی سرحال است. گفت: «دیشب غلامرضا تا صبح بالای سر من بود!» گفتم: «مادر راست می‌گی؟» گفت: «هر موقع من از خواب بیدار می‌شدم می‌دیدم بالای سرم نشسته.» گفتم: «مادرت بمیره! چقدر بالای سر من می‌نشینی! برو بخواب.» گفت: «نه مادر! همینجا می‌نشینم تا صبح شود.» مادرم را صدا می‌کند و می‌گوید: «مادر! بیدار شو، اذان شده نمازت را بخوان!»

مادرم که بیدار می‌شود می‌بیند که دیگر غلامرضا رفته است. به مادر گفتم: «تو واقعاً او را دیدی؟» گفت: «کلی هم با او حرف زدم. تنها چیزی که به ذهنم می‌رسید این بود که او شهید شده. به او گفتم: «چرا امشب بالای سر من نشستی؟» گفت: «من همینطور نشستم نگاهت می‌کنم تا تو بخوابی.» تنها شبی که هفت روز بعد از شهادتش، مادرم راحت خوابید آن شب بود. هر شب تا صبح گریه می‌کرد ولی آن شب تا صبح خوابید و روز بعد مادرم آرام بود.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی