به واجبات پایبند بود
به گزارش نوید شاهد مازندران، «علي‌اكبر شريعتي اندراتي» در پنجم دی ماه سال 1323 در روستاي اندرات از توابع بهشهر به دنيا آمد. دو ساله بود که مادرش سیده فاطمه را از دست داد و با محبت پدر قد کشید. او مثل بسياري از بچه هاي آن زمان به مدرسه نرفت و شد کمک حال پدرش محمد در كار كشاورزي. با آن كه سواد خواندن و نوشتن اش در حد مكتبخانه براي فراگيري قرآن و دوره ي تكميلي نهضت سوادآموزي بود، ولي در درك امور ديني و تقيّد به مسائل شرعي در بين دوستان چهره ي شناخته شده اي بود.
در حفظ و رعايت شئونات اسلامي و انساني نیز زبانزد اهالي محل بود. برادرش علي اصغر مي گويد:«هيچ وقت نماز جماعش ترك نمي شد. به واجبات پايبند بود و از محرمات دور به اهل بیت هم ارادت خاصی داشت،طوری که در ايّام محرم و شهادت ائمه مداحي مي كرد. او رئيس هيئت مذهبی محل بود. ما چندين سال متوالي با هم در ايّام اربعين به مشهد مقدس سفر و در آن جا مراسم زنجيرزني به پا كرديم.»
برادر دیگرش غلامرضا از خلقیات وی یاد می کند:«فردی گشاده رو بود و متواضع و در رفع مشکلات مردم کوشا. از این رو مورد علاقه آنان بود گذشته از آن احترام به والدین را واجب مي دانست و تا زمانی که پدرم در قید حیات بود به او احترام زیادی می گذاشت.»
علی اکبر سال 1343 با بانویی مؤمن و نجيب با نام صدیقه شریعتی ازدواج كرد كه ثمره ي آن چهار پسر به نام هاي محمدحسن، محمدكاظم، محمدتقي، محمدمحسن و دو دختر به نام هاي زهره و مريم هستند.
وی با شروع فعاليت هاي انقلابي چون بيشتر وقت خود را در كنار پدر در حال كشاورزي بود، نتوانست در فعاليت هاي سياسي حضوري پررنگ داشته باشد. از این رو اقدامات اش در حد پخش اعلاميه و عكس هاي امام بود. او پس از انقلاب جزو اوّلين كساني بود كه به عضويت بسيج در آمد و در درگيري با منافقين گرگان حضوري پررنگ داشت.
علی اکبر پس از شروع جنگ تحميلي با آن كه متأهل بود و شش فرزند داشت، به عشق وطن و دفاع از آب و خاك اين سرزمين در سال 1361 داوطلبانه رهسپار کردستان شد. سپس در دوم دی ماه 1362، به عضويت سپاه درآمد و در تاريخ پنجم آذر 1363، با عنوان مسئول تداركات به جبهه جنوب عزیمت کرد.
جمع آوری کمک های مردمی ،برای رزمندگان،حضور در جمع خانواده های شهدا و دلجویی از آنان از جمله فعالیت های این رزمنده دلاور در پشت جبهه به شمار می رود. سرانجام علی اکبر در دوازدهم خرداد1364، مصادف با ماه مبارك رمضان در منطقه هورالهويزه طی درگيري با نيروهاي بعث عراقي به درجه والای شهادت نایل آمد. پيكر پاک اش نیز در گلزار شهداي سفيدچاه منطقه هزارجريب به خاك سپرده شد. روحش شاد.
علی اصغر از برادر شهیدش حرف می زند:«معتقد بود که شهادت کمال انسان است.از آن جایی که چند نفر از بستگان مان شهید شده بودند،همیشه به ما می گفت: که دعا کنید این توفیق نصیب من هم بشود.»
انتهای پیام/
