آرزوی شهادت در وصیتنامه شهید «پازوکی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهید «علی پازوکی»، یادگار ابوالحسن و عذرا یکم شهریور سال ۱۳۴۷ در روستای شریف آباد از توابع شهرستان پاکدشت به دنیا آمد. او دانش‌آموز سوم متوسطه در رشته اقتصاد بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیست و یکم بهمن سال ۱۳۶۴ در‌ام‌الرصاص عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی را در بهشت‌زهرای زادگاهش به خاک سپردند. برادرش امیر نیز شهید شده است.
قسمت اول وصیت نامه شهید «علی پازوکی» را در ادامه مرور می‌کنیم:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
«فَلْیُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یَشْرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا بِالْآخِرَةِ وَمَنْ یُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیُقْتَلْ أَوْ یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا»
«مومنان باید در راه خدا با آنان که حیات مادی دنیا را به آخرت گزیدند جهاد کنند؛ و هر کس در راه جهاد به راه خدا کشته شد یا فاتح گردید، پس بزودی اجری عظیم به او خواهیم داد.»
سلام و درود بر حضرت فتحی مرتبت محمد (ص) و آل مطهرش و سلام بر پیر حقیقت و پیر طریقت و پیر شریعت، امام امت و سلام بر شهیدان پیرو راه حقیقت و کمال پیرو راه انبیاء و پیرو راه حسین و خلاصه سلام بر کسانی که سوره والعصر می‌خوانند و به هر عنوان لله کار می‌کنند.
بار خدایا؛ معبودا، معشوقا، می‌خواهم که یاریم کنی و یاورم باشی که توکل و اعتقادم فقط به توست. یا الله رضایم به رضایت مایوسم مکن. صحبت از عشق است. سخن‌مان صفاست از خالق زیبا و جمیل و غفار و ... است هر چند که عاشق باید لایق این باشد ولی چه باید کرد که زیبایی و جمالش انسان را بسوی او جلب می‌کند و لیاقت در ایشان پدید می‌آورد که خویش را معشوق خودش (خدا) کنند.
بار خدایا؛ برای دیدار و لقائت به کجا بنگرم و با کجا نگاه کنم. اما پروردگارا؛ تفکر ما کجا و پیشگاه تو کجا. خدایا؛ به حق حسین (ع) قسمت می‌دهم که مرا بپذیری. می‌دانی که من فقیرم و تو غنی ابتدا از سیاهی‌ها و گناهانم پاک کن و سپس مرا بسوی خود جلب کن. چرا که آرزویم شهادت و دیدار توست.
پیامی از این بنده ناچیز خداوند، کوچک امت اسلامی ایران به مردم مسلمان و پیروان امام:
زمان همچنان تکرار می‌شود و تاریخ به نوبه خود تجدید می‌گردد. اینک حسینیان زمان می‌خواهند راه حق را جایگزین راه شیاطین کنند و یزیدیان همچنان می‌خواهند در پی استعمار مستضعفین باشند و می‌خواهند ندای مظلومان را خفه کنند حال زمان امتحان است و موقعیت حساسی پیش آمده پس اگر در بینمان یعنی در میان خودمان منافقانی وجود دارند که نمی‌گذارند که پیروان راه حسین (ع) راه خود را ادامه دهند، پس در مقابله با چنین انسان‌هایی از خدای آخرت بی‌خبری تقوی را پیشه سازید و کار‌های خود را در راه رضای الهی انجام دهید و سعی کنید در انجام هر کاری به نتیجه اخروی آن نیز نظر داشته باشید.
اما شما پدر و مادر عزیزم و گرامیم، ابتدا بر شما و وجود مقدستان بوسه می‌زنم و از دور دست شما را می‌بوسم می‌دانم که از جانب من متحمل مشقات، تندی‌ها و ناراحتی‌های بسیار شده‌اید.
از شما می‌خواهم که مرا حلال کنید و از خدا بخواهید که مرا ببخشد. امیدوارم که بتوانم در عالم آخرت جبران زحمات شما را نمایم. از شما عاجزانه می‌خواهم اگر خداوند شهادت را نصیب این بنده حقیر کرد اصلاً گریه و زاری نکنید، شما را بخدا اگر گریه و زاری می‌کنید به این نیت نباشد که فرزندتان را از دست داده‌اید فقط به نیت آقا ابا عبدالله و مظلومیت ایشان گریه کنید. خود می‌دانید که من باید یک روز از این سرای دنیوی به سرایی دیگر (اخروی) هجرت می‌کردم و می‌رفتم، اما چه بهتر که با افتخار و رو سفیدی بروم و در آن دنیا نزد معبود خود شرمنده نباشم.
انتهای پیام/
