پیشوای نماز !
غلامرضا حاجی عليزاده
نام پدر: اسماعيل
تاريخ تولد : 1337
محل تولد : روستاي دهقايد
تاريخ شهادت : 1359/8/20
محل شهادت : آبادان
نام عمليات : تك دشمن
محل دفن: بهشت رضوان دهقايد
زندگي نامه شهيد
شهيد غلامرضا حاجی عليزاده فرزند اسماعيل،7 شهريور ماه سال 1337 در خانواده اي نسبتاً فقير در روستاي دهقايد از توابع دشتستان ديده به جهان گشود.
وي تحصيلات ابتدايي را در دبستان شهيد بهشتي دهقايد گذراند و سپس براي طي كردن دوره هاي راهنمايي و دبيرستان راهي برازجان شد و دوره راهنمايي را در مدرسه ارشاد و دوره متوسطه را در دبيرستان آيت الله طالقاني(ره) در رشته فرهنگ(ادبيات) به پايان رسانيد.
شهيد حاج عليزاده در سال 1358 مادرش را از دست داد.اين شهيد بزرگوار در كنار درس و فعاليت، به ورزش نيز علاقه وافري داشت و حتي توانست در رشته دو استقامت مقام قهرماني مسابقات را به خود تعلق دهد.تا اينكه به دنبال فرمان تاريخي امام راحل در شهريورماه 1359 در بسيج روستا ثبت نام كرده و در مهرماه سال59 براي گذراندن دوره تكميلي خود همراه با يك گروه22 نفره از زادگاهش عازم بوشهر شد و سپس در تاريخ59/7/30 براي نبرد با بعثيان عراقي در جبهه حق عليه باطل به آن جا بار سفر بست تا اين كه نهايتاً در تاريخ59/8/20 به ديدار دوست شتافت و امامش را لبيك گفت.
شرح زندگي شهيد از زبان خانواده
بسيار مهربان و نسبت به ديگران و اعضاي خانواده محبت داشت.ايشان از سن دو سالگي رفتارش نسبت به اعضاي خانواده فرق داشت. به همه اعضاي خانواده علاقه داشت، بخصوص پدر و مادرش. شهيد در خواندن نماز به خصوص نماز جماعت بيشتر رفتار پدرش را ياد مي گرفت و همه اعضاي خانواده پشت سرش نماز جماعت مي خواندند. شهيد خيلي رعايت حق الناس را مي كرد كمتر تجاوزي به حقوق ديگران داشت.بيشتر از مجالس روحاني و از حوزه هاي علميه خوشش مي آمد و در مجالس روضه خواني و تلاوت قرآن در ماه مبارك رمضان شركت مي كرد.
شهيد بزرگترين آرزويش اين بود كه در خدمت انقلاب باشد.يكي از خصوصيات و صفات شهيد صله رحم بود و هميشه با اقوام رفت و آمد مي كرد و آنها را دوست مي داشت.
خصوصيات اخلاقي
اين شهيد بزرگوار جواني رشيد و برومند بود و داراي رفتاري شايسته و اخلاقي خوب بود و به نحوي رفتار مي كرد كه همه او را دوست داشتند.ايشان جواني شجاع،متين و راستگو بود.كه به طبيعت و پاكي آن عشق مي ورزيدند. در ورزش به ويژه فوتبال زبانزد خاص و عام بود و هنوز خاطرات بازي هايش كه آميخته با جوانمردي و غيرت بود، در اذهان جوانان و دوستان تداعي مي شود.
شهيد علاقه زيادي به مسائل دنيوي و چيزهاي مادي نداشت و هميشه در پي ذخيره اموال اخروي خود بود و نمازهاي خود را به موقع و در مسجد مي خواند.و هرگز پدر و مادرش را اذيت نمي كرد.شهيد اخلاقش در ميان دوستان و رفقايش نمونه و الگو بود.
منبع : بنیاد شهید و امور ایثارگران استان بوشهر
