شهید دانش آموزی که طرفدار حق و حقیقت بود

به گزارش نوید شاهد بوشهر، شهید «بهرام غریبی» ۲۷ بهمن‌ماه ۱۳۴۵ در بوشهر متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان «مفتون» و دوران راهنمایی را در مدرسه «شهید زاهدی» و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان «امیر کبیر» بوشهر گذراند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به عضویت بسیج درآمد و در کنار دوست و همرزمش «شهید حسین خسروانی» به خدمت در بسیج محل، مشغول شد. آنها تمام وقت خود را در بسیج می‌گذراندند و برای حفظ امنیت محل، شب ها به گشت زنی مشغول بودند. البته در کنار تمام این فعالیت‌ها، ارتباط نزدیکی با انجمن اسلامی محل نیز داشتند.
تعهد دینی، شهید را به مردی که هرگز از خدمت به اسلام، سیراب نمی‌شد تبدیل کرده بود. این عشق مقدس به خدا و رسولش، آن قدر بود که او خارج از جبهه نیز دست از خدمت برنمی‌داشت.
برادر شهید گفت: از آنجا که پدرم، خادم مسجد و حسینیه بود و با مسجد و حسینیه‌ی محل، ارتباط و در آن جا فعالیت و حضور دائم داشت؛ بهرام نیز با این کانون‌های معنوی، ارتباط عمیقی پیدا کرده بود و احترام خاصی برای این اماکن مقدس، قائل بود. هر وقت در بوشهر بود، در برگزاری مراسم دینی و مذهبی ایام محرم و صفر، بسیار تلاش می‌کرد و به نیت نزدیک شدن به خدا، از هیچ خدمتی دریغ نمی‌کرد.
شهید غریبی مرد جبهه بود و دریا! دلیرمرد جنگ بود و کمک حال پدر کمک به پدر برای او چنان لذتی داشت که خستگی جنگ را فراموش می‌کرد.
برادر شهید، از رفتار او با خانواده این چنین روایت کرد: بهرام به پدر و مادرمان، بسیار احترام می‌گذاشت. هرگاه به منزل باز می‌گشت، به دریا می‌رفت و به پدر در کار صید و صیادی، کمک می‌کرد. در منزل نیز از هیچ کمکی به مادرمان دریغ نمی‌کرد و تلاش می‌کرد تا تألمات روحی مادر را که ناشی از دوری او از خانه بود، تسکین دهد او نه فقط پدر و مادرمان، بلکه همه‌ی اهل خانه را دوست داشت و به آن‌ها احترام می‌گذاشت.
وی طرفدار حق و حقیقت بود شاید همین عشق به حق بود که او را به سوی جنگ با متجاوزین کشاند. علاقه‌ی زیاد به امام خمینی (ره) داشت و او چه در دوران انقلاب و چه در ایام جنگ، همیشه خالص‌ترین و شفاف‌ترین مواضع مکتبی ودینی را فرا میگرفت. او در هر شرایطی، حتی آن زمان که اوج فعالیت‌های گروهک‌های ضد انقلاب بود، جانب حق را می‌گرفت. هرگز نمی‌توانست ببیند که مسائل اسلامی، به درستی رعایت نمی‌شود. این مسئله برای او که عاشق اسلام و مسلمین بود، سخت و غیرقابل تحمل بود.
شهید بهرام غریبی ارتباط صمیمانه‌ای با «شهید حسین خسروانی» داشت. آن‌ها با هم در فعالیت‌های بسیج، فعالانه  شرکت داشتندو با هم نیز به جبهه اعزام شدند. درآن زمان که پدرِ «شهید خسروانی» بیمار بود هرگاه «شهیدخسروانی» در جبهه بود. بهرام، خود را وقف خدمت به پدر همرزمش می‌کرد و احتیاجات آنان را بر آورده می‌کرد.
وی در یک عملیات قبل از شهادتش، به دلیل اصابت ترکش به کمر و ستون فقراتش، مجروح شد و به مدت ۳ ماه زمین گیر شد؛ طوری که دیگر قادر به حرکت نبود. بعد از آن، بار دیگر قبل از شهادت، بر اثر اصابت ترکش به ناحیه ران، مصدوم شد در همین وضعیت، خبر شهادت «شهید مجید بشکوه» را شنیده بود و این موضوع، او را سخت متأثر کرده بود تا جایی که در خلوت، با خود نجوا می‌کرد و گریه میکرد. با وجود درد ناحیه ران و عدم سلامت کامل مجدد به جبهه رفت و با همین درد، در عملیات منطقه شلمچه در سن ۱۶ سالگی در تاریخ سوم بهمن ۱۳۶۵ به شهادت رسید.

انتهای پیام/