شهید حسین شعبانی

به مناسبت سالگرد ولادت شهید «حسین شعبانی» دست‌نوشته این شهید گران‌قدر برای علاقه‌مندان منتشر می‌شود. در گزیده‌ای از وصیت‌نامه وی در دستنوشته‌هایش می‌خوانیم: «کاری نکنید که باعث ناراحتی قلب امام بشود.»

مادر شهید «حسین شعبانی» نقل می‌کند: «چند روز قبل از این که جنازه حسین را بیاورند شبی در خواب دیدم که حسین از جبهه آمده؛ به او گفتم: حسین جان! خوش آمدی بیا تا صورتت را ببوسم. گفت: مادر از کف پایم بوسه بگیر!؛ رفتم طرف سر او و پتو را کنار زدم دیدم حسین سر در بدن ندارد.»

شهید حسین شعبانی هشتم شهریورماه ۱۳۴۳ در روستای ابراهیم‌آباد دامغان به دنیا آمد. مداح و عاشق اهل بیت (ع) بود. خودش را برای کسانی که دوستشان داشت به آب و آتش می‌زد. حسین بیش از پانصد روز در جبهه ماند و جنگید و سرانجام بیست و پنجم اسفند ۱۳۶۳ در عملیات بدر با برخورد گلوله به بدن و از دست دادن سر، بر خوان ربوبی نشست.

شهید «حسین شعبانی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «برادران عزیز سعی کنید که تا قبل از اینکه مرگ به سراغ شما بیاید شما‌ها به استقبال مرگ بروید‌ ای عزیزان دل به این دنیا نبندید که این دنیا محل امتحان بشر است.»

امام جمعه شهرستان کهنوج به اتفاق تعدادی از مسئولین با خانواده شهیدان « حسین شعبانی» و « عباس قلندری» دیدار کردند.

شهید حسین شعبانی ، يكم خرداد 1345، درروستاي یزدلاز توابع شهرستان آران و بیدگل چشم به جهان گشود. پدرش علی اکبر، کشاورز بود و مادرش حرم خانم نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. جوشکار بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. بيست و دوم فروردين 1362، در فکه ایلام بر اثر اصابت ترکش توسط نیروهای عراقی شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

شهید حسین شعبانی ، شهید غلامرضا رسولی پور ، شهید محمد تقی خیمه ای ، شهید محمود بانی ، شهید نوروز علی فخریان

او که تشنه ایثار و فداکاری بود، به جبهه های نبرد رفت تا با حماسه هایش که نشان از قدرت و و اراده پایدارش بود، با دشمن زبون به مبارزه بپردازد و آنها را از پای درآورد