شهیدی که جای همسنگرانش نگهبانی می داد

به گزارش نوید شاهد بوشهر؛ شهید محمد کهن مو درتاریخ ۱۹ شهریور ماه ۱۳۴۷ در شهر آب‌پخش (محله درواهی) در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. دوران کودکی را پشت سرنهاد و در ۶ سالگی تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش آغاز نمود. سپس وارد مدرسه راهنمایی شد ولی به‌علت پاره‌ای مشکلات اقتصادی در کلاس دوم راهنمایی ترک تحصیل نمود و مشغول کار گردید. وی به‌ورزش خصوصاً فوتبال علاقه زیادی داشت و در تیم پرسپولیس بازی می‌کرد. در بین دوستانش به صداقت، شوخ طبعی وخوش اخلاقی مشهور بود.

شهید کهن‌مو به‌منظور انجام خدمت مقدس سربازی در تاریخ ۱۹ مردادماه ۱۳۶۶ در سن ۱۹ سالگی به پادگان آموزشی ۰۵ کرمان اعزام گردید و بعد از ۳ ماه آموزش به جبهه غرب منطقه سومار اعزام شد. وی در نیروی زمینی ارتش، لشکر ۸۸ زاهدان، تیپ ۲ خاش گردان ۷۶۵، گروهان یک، دسته ۳ شروع به انجام وظیفه نمود. تا اینکه در راستای هدف مقدس و الهی خود در مورخه ۱۸ خردادماه ۱۳۶۷ در جبهه سومار به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 

خاطراتی از زبان همسنگرش حیدر شفیعی

… من و شهید کهن‌مو به عنوان عضو تیم فوتبال لشکر ۸۸ زرهی زاهدان انتخاب شده بودیم و در منطقه سومار مستقر بودیم و برای شرکت در مسابقه فوتبال که از طرف آن لشکر برگزار می‌شد بایستی به شهر تبریز می‌رفتیم و بعد از بازی هم به عنوان تشویقی پانزده روز به ما مرخصی می‌دادند. ولی شهید کهن‌مو از رفتن به مسابقه خودداری نمود و به بهانه ناراحتی پا در این مسابقه و به‌رغم اصرار فرماندهان شرکت نکرد و می‌گفت من آمده‌ام که درخط مقدم جبهه با دشمن بجنگم و دراین مدت نمی‌توانم از میدان نبرد دور باشم.

در منطقه سومار روی تپه‌ای موسوم به ۴۰۲ مستقر بودیم و شهید کهن‌مو به عنوان خدمه دوشیکا بود. دشمن در تاریخ ۲ خردادماه ۱۳۶۷ اقدام به تک برای گرفتن آن تپه نمود که البته برای تصرف این تپه بایستی از منطقه‌ای که به صورت دشت و مسطح بود می‌گذشتند. تقریبا هنگامی که عراقی‌ها در وسط دشت قرار گرفتند و در تیررس ما بودند، شهیدکهن مو به وسیله اسلحه خود چنان ماهرانه دشمن را به رگبار می‌بست و مورد هدف قرارمی‌داد که عده زیادی به وسیله گلوله‌های آتشین برزمین ریختند وبه درک واصل شدند.

درتاریخ ۱۸ خردادماه ۱۳۶۷ عراق اقدام به حمله برای بازپس‌گیری تپه ۴۰۲ نمود که با مقاومت دلیرمردان ارتش اسلام روبرو و متواری شدند. بعداز این پیروزی به دیدار او رفتم، مشاهده کردم که خرمنی از پوکه زیراسلحه‌ی او جمع‌ شده و لوله‌ی دوشکا بر اثر شلیک زیاد ترکیده بود. باتوجه به موقعیت منطقه و کمبود آب، استحمام بسیار مشکل بود و گاهی ماه‌ها طول می‌کشید و نمی‌توانستیم استحمام‌ کنیم و برای رفتن به حمام می‌بایست ۳ ساعت راه را باماشین طی‌ کنیم تا به شهر مجاور برسیم. شهید کهن‌مو به‌رغم اینکه نگهبان نبود ولی با ایثارگری به جای همسنگران خود نگهبانی می‌داد تا اینکه بر اثر اصابت خمپاره دشمن، از ناحیه پا و سرزخمی شد و به درجه رفیع شهادت نایل گردید.

انتهای پیام/

منبع:معاونت فرهنگی و آموزشی اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان بوشهر