میعادگاه «لالههای زهرایی» در «عاشورای بانوی بی مزار شهیدان گمنام»؛
و باز هم شهید... این شهیدستان، همیشه بهار است انگار از لاله های پرپرش، از شقایقهای سرخ سینه چاک سوختهاش در دل خاک که هربار باد، به زیارت و تبرک، برگی از این باغهای نهان در عمق فراموشی را بیرون می کشد تا بویش همه ما را مست کند و ببرد به آن دورها و به آن نورها... از این جهنم ظلمت و فلاکت دنیازدگی و روزمرگی، از این گنداب حقارت و حسرت و حرمان ببرد به بهشت آن سالهای خوب خدایی... آن سالهای اعزام و سپاه محمد و دوکوهه و شب عملیات، سالهای جبهه و جماران، سالهایی که انگار در این دنیا نبودیم. حالا این لاله های زهرایی در عاشورای مادر بی نشان و بی مزارشان فاطمه (س) آمدند تا بازهم ما را مهمان بوی بهشت کنند... .