خدايا مى‌دانى كه چه مى‌كشيم پندارى كه چون شمع ذوب مى‌شويم ما از مردن نمى‌هراسيم اما مى‌ترسم بعد از ما ايمان را سر ببرند و اگر سوزيم هم كه روشنائى مى‌رود و جاى خود را دوباره به شب مى‌سپارد پس چه بايد كرد.
آرى پدر و مادر مهربانم شما فرزندى را به مدت بيست سال در دامن خود بزرگ نموديد و براى تعليم و تربيت من سعى نهايى خود را كرديد و من نمى دانم چطورى از شما عزيزان سپاسگزارى كنم